…czyli każdy ma jakieś hobby!

Pod koniec 2011 roku prywatna firma ze Środy Śląskiej na zlecenie wojska rozpoczęła na Helu-Borze rekultywację terenów, które mają być przekazane Lasom Państwowym. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że przy okazji ucierpiały fortyfikacje 3 Baterii Artylerii Stałej i Baterii nr. 32 tzw. ” Greckiej ”  , która 15.06.1999r.  została wpisana do rejestru zabytków.  Dwa schrony tej baterii zostały całkowicie zasypane. Nastąpiło złamannie prawa, bo jak twierdzi rzecznik pomorskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków, nikt ich o przeprowadzeniu prac na terenie tej baterii nie poinformował. W  przypadku zabytkowych obiektów wszelkie prace powinny odbywać się przy nadzorze konserwatora. Wojsko tłumaczyło się, że zasypało schrony, w celu zabezpieczenia ich ( celem ochrony życia oraz  zdrowia ludzi ) i przekazaniu je  miastu Hel. Sprawą zainteresowała się prokuratura i wojewódzki konserwator zabytków, który nakazał wojsku odkopanie tych schronów i przywrócenie ich do stanu poprzedniego do końca tego roku. Inaczej ma się sprawa z powojennymi i nie wpisanymi do rejestru zabytków obiektami 3 BAS-u. Zostały rozebrane schrony dla agregatu reflektora, stanowiska ogniowe baterii w pobliżu reflektorów, zagruzowano i zasypano wejścia oraz szyby do czterech działobitni. Najgorsze jest jednak to, że przed zasypaniem wejść wycięto i usunięto z wnętrza większość zachowanego wyposażenia i wywieziono je na złom. Ocalały obydwa dalmierze i trzeba zrobić wszystko żeby także nie zostały pocięte. W styczniu tego roku tereny jednostki wojskowej i strzelnicy w pobliżu w/w obiektów zostały wystawione na przetarg przez Agencję Mienia Wojskowego. Kilkanaście dni temu zaświeciło jednak światełko w tunelu, bowiem Helskie zabytki militarne ( te o dużej wartości historycznej ) mają znależć się pod kuratelą samorządu. W 2011 roku na półwyspie zniknęły w dużej większości także obiekty 64 Dywizjonu Rakietowego WOPK i 214 Kompanii Radiotechnicznej. Pozostaje mieć nadzieję, że teraz nastąpi koniec dewastacji obiektów militarnych na tym terenie. Na koniec zapraszam do przeczytania moich postów i obejrzenia zdjęć Baterii ” Greckiej ” i 3 BAS-u z mojej wizyty jeszcze przed rekultywacją tych terenów pod linkami:

Bateria „Grecka” 

3 BAS

Pozostałości Poznańskiej Cytadeli znam praktycznie od dziecka. Będąc w pobliżu, zawsze namawiałem mamę, żeby odwiedzić to miejsce. Pamiętam czasy, jak chodziłem tam na wagary, a w późniejszym okresie wypiło się tam niejeden browar. Zresztą już w podstawówce, jak robiliśmy wypracowanie o ulubionym miejscu, to ja pisałem właśnie o Cytadeli. Historia tego miejsca jest warta przypomnienia w małym skrócie. W kwietniu 1828 roku król Prus Fryderyk Wilhelm III wydał rozkaz nakazujący ufortyfikowanie Poznania. Już w czerwcu tego samego roku rozpoczęto budowę Fortu Winiary ( Cytadeli ). Rozebrano w tym celu dwie wsie: Winiary i Bonin, które leżały w miejscu planowanej budowy i przeniesiono je w okolice Sołacza. Poznań byl ważnym punktem strategicznym ze względu na bliskie sąsiedztwo ( ok. 60 km. ) z ówczesną granicą Rosyjską i położenie na głównym szlaku komunikacyjnym ze Wschodu w kierunku Berlina. Główne prace na Cytadeli wykonano w latach 1828-42.Dostępu do obiektu broniła głęboka i szeroka fosa  otaczająca Fort Winiary , który zajmował ok. 100 hektarów powierzchni.  Swoje ” pięć minut ” miała Cytadela podczas II wojny światowej. Przebieg walk spowodował, ze był to ostatni punkt oporu Niemców w mieście. Rankiem 18 lutego  1945 roku.rozpoczęło się oblężenie twierdzy, które trwało pięć dni, aż do jej zdobycia. Ponad rok po zakończeniu wojny ( 14.VII.1946 r. ) na terenie Cytadeli miała miejsce ostatnia w historii polski publiczna egzekucja. Powieszono tutaj niemieckiego zbrodniarza Artura Greisera. W latach pięćdziesiątych nikomu już niepotrzebne umocnienia zostały częściowo rozebrane. Materiały budowlane, które udało się odzyskać przeznaczono m.in. na budowę osiedla na Dębcu i ul. Chociszewskiego. W 1962 roku rozpoczęto budowę parku Pomnika Braterstwa Broni i Przyjaźni Polsko – Radzieckiej zmieniając nazwę na początku lat 90-tych ubiegłego wieku na park Cytadela. W dawnym bunkrze amunicyjnym utworzono Muzeum Uzbrojenia z plenerową wystawą sprzętu wojskowego. Tereny dawnego Fortu Winiary są dzisiaj chętnie odwiedzanym parkiem przez mieszkańców Poznania.